28 Mei "Speelstuk deel 3"

Het begint vandaag al goed; de trein vertrekt te vroeg, ik mis hem en kom te laat op school. Vanaf station Hollandsche Rading neem ik contact op met Andre, of hij de les wil beginnen met een blok liedjes zingen. Zodat ik het daarna weer van hem kan overnemen met de inleiding van het speelstuk.

Een half uur te laat kom ik op school aan. Ik heb een heel lesprogramma uitgewerkt met verbeterde en daardoor duidelijkere melodiepartijen van het speelstuk. Alleen door alle haast vergeet ik ze bij de concierge uit te printen en te kopieren, maar ren meteen door naar het klaslokaal...waar de kinderen met Jochem en Andre luid aan het zingen zijn.

Vanaf mijn mail open ik de nieuwe partituren en laat ze op de beamer zien, ik probeer de kinderen uit te leggen dat ze allemaal op hun blaadje 2 maten moeten veranderen. Niemand snapt het en ik leg het niet goed uit omdat ik dit scenario (zonder uitgeprinte partituren voor iedereen) niet van te voren bedacht had. Ik had gewoon alsnog de nieuwe partijen moeten printen, zodat ze de oude weg konden gooien. Nu maakt iedereen een slordig kladblaadje van zijn partituur.
Terwijl ik er een rotzooitje van maak in mijn uitleg, roepen de gitaristen dat ze naar de gang willen om te oefenen, omdat de uitleg toch alleen voor de toetsenisten geldt. Zonder dit tegen de rest van de klas te melden laat ik de gitaristen naar de gang gaan (onder begeleiding van Andre). Daardoor denkt de rest van de klas dat de uitleg voorbij is en gaan zij ook direct naar de keyboards.

Ik krijg een blackout, weet ff niet meer wat ik moet doen om de les nu nog goed te laten verlopen. Op deze manier kunnen ze nooit aan het einde van de les voor een cijfer spelen, want daarvoor is er nog teveel onduidelijkheid. Verdere uitleg gaat niet werken, dus ik ga langs iedere toetsenist om te horen en te zien hoe het gaat en eventueel te helpen. Na wat pijn en moeite snapt iedereen de nieuwe partituur en kunnen ze het allemaal spelen.

Ik ben vergeten om de melodieen met zijn allen tegelijk te spelen. De groep is nog steeds te groot en onoverzichtelijk voor me! Maar Jochem schiet me te hulp. Hij telt af en de kinderen spelen samen de melodie. Pfff...ben echt de weg kwijt.

Dan komt een gitariste naar binnen: "Het lukt niet!".
Dus ik: "Hoezo, jullie konden hem vorige week al feilloos spelen?".
"Jamaar, het lukt niet met Andre!".
"Andre is ook een andere docent die pakt het anders aan, maar als je goed luistert naar hem en niet teveel moppert op hem, maar gewoon doet wat hij...dan lukt het vast wel!"
"Owhkee" (sip gezicht)

Tien minuten later komt ze weer binnen. "Wil je ons alsjeblieft helpen?"
Dus ik ruil met Andre, vindt het ook een opluchting...want zo'n klein groepje gitaristen werkt voor mij beter dan een grote groep toetsenisten (die met hun rug naar je toe zitten).

De bel gaat en de les is voorbij.
De kinderen hebben wel vooruitgang geboekt. Volgende week beginnen we met samenspelen en halverwege de les gaan we spelen voor een cijfer. Ik ga wederom een lesplan maken, maar ik zal me er niet op vastpinnen ....je weet nooit wat er gebeurd!


Jochem geeft me na de les goede reflectie. Hij verteld hoe ik reageerde op de onvoorziene situatie en vraagt aan mij hoe ik dit anders kan aanpakken voortaan; rust bewaren, niet gaan schreeuwen maar juist in je stoel gaan zitten en wachten tot het stil wordt (kan ik alvast nadenken hoe ik de les verder ga voortzetten) en toch misschien maar de klas uitlopen om nog ff die partituren te kopieren voor die kids!
Al met al een heerlijke, maar vooral leerzame les dus!



Na de les hebben we een interview met de directeur. Heel gezellig en interessant. Ze heeft een positieve visie op het kunstonderwijs. Verder volgen we een les verzorging, waarin we met de kinderen mogen koken (zelfgemaakte patat, hamburgers en salade....JUMMIE!!!).